ορθοσκοπικός

-ή, -ό

1. (για φωτογραφικό ή προσοφθάλμιο φακό) αυτός που έχει υποστεί διορθώσεις ώστε να έχει επίπεδο οπτικό πεδίο και να μην παραμορφώνει τις εικόνες

2. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ορθοσκοπία

3. φρ. α) «ορθοσκοπικό σύστημα»

φυσ. οπτικό σύστημα με το οποίο καταργείται η παραμόρφωση τού ειδώλου

β) «ορθοσκοπικό φαινόμενο»

φυσ. φαινόμενο κατά το οποίο η παρατήρηση ενός ζεύγους στερεοεικόνων γίνεται κατά ορθό τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. orthoscopic < ορθ(ο)-* + -σκοπικός (< -σκόπος)].